بلاگ

ریزش ساختمان پلاسکو و فداکاری های آتش نشانان و حوادثی که به دنبال این رویداد رخ داد یک اتفاق تلخ ملی و تاریخی است که در ذهن تمام شهروندان بلکه همه ایرانیان نقش بست. این حادثه بیش از همه چیز فقدان را یاد آور است. فقدان مدیریت صحیح، فقدان نظارت، فقدان کنترل و نهایتا فقدان جان انسان های فداکاری که برای نجات دیگران از خود گذشتند. این فقدان ها بسیار معنی دار است و گاهی بسیار  پر مفهوم تر از بودن. این فقدان خود آگاهی است و خود یاد آوری. بدین منظور بنای جدید بهتر است به جای یک توده جدید که همه این یادها را مدفون کند آنرا دوباره زنده سازد.  این بنا می بایست یاد آور تمامی این فقدان ها باشد. بدین منظور توده اصلی بنا حاصل از خالی شدن بنای برج فروریخته است گو اینکه ساختمان فرو ریخته از دل بنای جدید خالی شده است و همیشه آن را یادآور خواهد بود. فضای خالی شده در راستای ایجاد یک پلازای شهری استفاده شده است . فضایی در یک منطقه پر تراکم شهری  که از  این گونه فضا های انسان محور بسیار محروم است. این پلازا در ادامه به خیابان بالای سایت ( طاهری) ارتباط یافته و یک مسیر پیاده را ایجاد کرده است. طبقات همکف به فعالیت های نمایشگاهی  وتجاری اختصاص یافته وطبقات بالاتر به ترتیب فضاهای تجاری و نهایتا طبقات اداری است. باغچه های مطبق به منظور ایجاد فضای سبز رو به این حیاط شهری است  والبته رستوران ها و غذا خوری ها را در خود جای داده است. همچنین به منظور دسترسی به فضای پارکینگ در طبقات منفی استفاده از بن بست متصل به بدنه غربی زمین پیشنهاد شده است.  

کانسپت اصلی این پروژه اداری تجاری ایجاد ی وید شهری بزرگ در نزدیکی یک مرکز پر تردد در همجواری پارک لاله  است. بدین منظور به جای یک ورودی عادی یک حفره بزرگ در درون حجم بنا ایجاد شده است.این حفره فضایی منفی است که در اختیار شهر قرار میگیرد و کاربران به صورت نامحسوس در جریان اتفاقات درون بنا قرار می گیرند.فضای شهری بوجود آمده ( پلازا یا ووید شهری) می بایست جاذب و کارآمد باشد. از این رو برنامه ساختمان تغییر می کند . از یک سو زیر گذری که به مترو متصل است به این ووید اتصال می باید . از سوی دیگر یک طبقه از رستوران به بالای واحدهای تجاری انتقال می یابد. همه این طبقات به کمک پله های برقی به یکدیگر متصل می شوند. واحد های اداری به صورت جزیره هایی در سطح طبقات قرار گرفته اند به گونه ای که فضای سبز پیرامونی آنها را احاطه کرده است.راستای این فضاهای مکعبی به سوی پارک لاله است. این واحدها به مثابه چشمهایی هستند که به دنبال یافتن منظر سبز اند. تمام جداره ها و نمای این ساختمان به صورت دو پوسته طراحی شده است.هدف از ایجاد ویدها و فضاهای منفی در حجم بنای معماری و واگذاری آن به شهر از بین بردن مرزها و جداره هاست به گونه ای که کاربران تغییر فضا را بی واسطه و بدون سلسله مراتب درک و احساس کنند. بدین صورت است که مرز بین شهر و بنا از بین می رود تا سیالیت و حرکت به بیشترین حد برسد، حس تملک از بین برود و آزادی روانی تقویت شود.  

این پروژه مربوط به طراحی داخلی یکی از شعب رستوران های رومانا ( پیتزای ایتالیایی ) در مجتمع تجاری تفریحی باملند تهران است . در طراحی داخلی این پروژه، خواسته کارفرما ایجاد فضایی منطبق با فرهنگ ایتالیایی بود به گونه ای که عناصر وجزییات این موضوع درک شود. برای رسیدن به این موضوع سعی شد ترکیبی از عناصر مدرن و سنتی این فرهنگ در کنار هم قرار گیرد . در کاشی کاری ها از هر دو نوع سنتی و مدرن استفاده شد و قسمتی از بدنه ها به نقاشی کلاسیک دوران پیش از رنسانس اختصاص یافت که البته دراجرا به جای نقاشی دیواری از تابلوهایی استفاده شد که چندان مد نظر نبود.